COLUMN DWARSKIJKER Ergens tegen zijn, is niet zo heel moeilijk. Je wil geen vakantiepark in je dorp? Dan stapel je gelegenheidsargument op gelegenheidsargument totdat de stapel zo hoog is dat de projectontwikkelaar er niet meer overheen kan kijken.
Niet dat het veel helpt, maar het vertraagt in ieder geval. Tegen de tijd dat een rechter van de Raad van State in Den Haag zich een weg door die stapel al dan niet terechte bezwaren moet werken, kan de wereld er heel anders uitzien. Inflatie, oorlog, extreem hoge bouwkosten, alles wat achter de kim verscholen ligt, kan straks je tot voordeel zijn.
Ergens tegen zijn en met een alternatief plan komen, dat is een stuk moeilijker. Maar de tegenstanders van het vakantiepark Dommelsvoort in Beers proberen het toch.
De nood is hoog
Ze zeggen tegen gemeente en projectontwikkelaar: vergeet ‘Dubai aan de Maas’, vergeet dat megalomane project van 550 chalets die zoveel drukte en toeloop gaan opleveren en bouw in de plaats daarvan zestig of zeventig ‘gewone’ huizen.
De bezwaarmakers wijzen er terecht op dat Nederland op dit moment veel meer baat heeft aan ‘eerste woningen’: de nood is hoog.
Je kunt nu toch moeilijk worden weggezet als een dwars kind dat zijn zin niet krijgt, je denkt actief mee
Het is een slimme, psychologische zet. Je laat zien dat je meer bent dan nee-zegger. Je kunt nu toch moeilijk worden weggezet als een dwars kind dat zijn zin niet krijgt, je denkt actief mee en schetst zelfs de contouren van een nieuw verdienmodel, waarin de projectontwikkelaar zijn eerder gedane investering – de aankoop van de grond – kan terugverdienen.
Het oogt wel sympathiek
Ik vrees dat de uitkomst niet veel anders zal zijn. Maar het oogt wel sympathiek. En wie weet, misschien is het gevolg uiteindelijk hetzelfde als een stapeling van gelegenheidsargumenten: dat het plan enorm wordt vertraagd.
Reactie plaatsen
Reacties